Maart 7 2016 Mooie, lieve Lily: veel geluk. Je hebt een gouden mandje gekregen.

Chantal met Lily

Lily werd gedumpt in vorst en sneeuw in Boekarest, gered door Carmen, kreeg tijdelijk een liefdevolle opvang bij haar vriendin Adriana en maakte toen de lange reis naar Nederland waar ze in opvang ging bij Chantal en haar gezin en niet te vergeten haar witte lookalike Albi uit Granada, 3 jaar geleden ook via Esperanza geadopteerd door hen. Zaterdag 13 februari kwam Lily bij hen aan en 2 weken later kwamen Chantal, Peter Paul en hun zoon Thijs een weekendje naar Bolsward met de beide hondjes. Lily deed het hartstikke goed. Ze ontpopte zich als een zachtaardig, lief, trouw hondje. Heel leergierig ook, en enthousiast en ondeugend. Wel is de benadering bij Lily belangrijk. Daaraan merk je een stukje verleden. Ze komt bepaald niet afstormen op vreemden. En stemverheffing of gewoon wat gek doen zelfs doet haar ineen krimpen of vluchten. (Nog) bang voor grote honden. Lily heeft dus een hele rustige sturing nodig en mensen met geduld. Toen duidelijk was wat Lily voor baasjes en woon-/leefsituatie nodig heeft, zijn we gaan adverteren. Met een heel snel en verblijdend resultaat!!!! Ze blijft in Dordrecht. Ze willen haar niet meer missen. Ze is in hun hart gekropen en Albi, die eerst moest wennen natuurlijk, werpt zich inmiddels buitenshuis op als haar kleine ridder.

Albi en Lily, wit en zwart

Ook Niki en Rafa voelen zich op hun gemak

Maart 7 2016 Fijne, superenergieke hond zoekt lieve baas met overwicht

Het gebeurt niet zo vaak, dat we een hond, die geadopteerd is, weer terugkrijgen. Met Lobo is dat helaas het geval. Helaas, vindt ook zijn vrouwtje. Lobo moet een baas hebben, die beslist alpha-leider is. Lief zijn, iets te toegeeflijk is helaas niet de aanpak, omdat hij dan steeds verdere grenzen opzoekt.

Wie van onze lezers helpt mee een plekje te vinden voor Lobo. Wij adverteren uiteraard ook.

Lobo met zijn zwarte vriendje Rheza

 

Lobo bezig met agility

 

Kijk dit mag ik allemaal

 

 

Lobo, ruim anderhalf nu, is een gecastreerde herdermix reu. In Spanje geboren en begin september 2014 geadopteerd. Binnen is hij heel makkelijk. Maar sinds de intrede van de puberteit gaat buiten de knop om: super enthousiast en energiek, neus op de grond, sprintjes trekken, vogels en konijnen achterna, muizen zoeken, holen graven, zwemmen. Hij raakt dan snel in een opwindingsmodus. Zijn er andere honden, dan daagt hij uit en kan uitvallen, vooral bij kleine niet gecastreerde reutjes. Overigens heeft hij diverse hondenvrienden, zowel teef als reu, waarmee het super klikt. Zijn vrouwtje wandelt 3 tot 4 uren per dag met hem, maar haar manier van corrigeren werkt buiten niet. Hij trekt haar bijna omver, smeert hem als hij los is en komt op eigen tijd terug. De oppas heeft wel effect bij Lobo. Mogelijk is ook een vorm van stress de basis van zijn enorme energie en het slecht buiten sluiten van prikkels.

Lobo is een prachthond met streken, een hond van uitersten. Een huishond die graag op schoot ligt, stapel op het 4-jarige buurjongetje, heel makkelijk naar andere mensen, met autorijden en alleen zijn. Hij is leergierig en blinkt uit op trainingen: apporteert, kent basis gehoorzaamheidscommando’s en deed speurtraining en behendigheid. We zoeken een baas met natuurlijk overwicht die bij Lobo past. Drillen past niet bij deze open, blije, maar ook nog wat lompe hond, die zijn krachten niet lijkt te kennen. Een baas die deze jonge knul in al zijn prachtige uitersten kan sturen, krijgt er een geweldig maatje aan.

 

 

Maart 4 2015 Het sprookje van Mulan.

Mulan zwierf bij de snelweg rond in Spanje en belandde zo in refugio Sierra Nevada. Het was allemaal nog even spannend, want hij had een echt doorgezakt herderloopje. Maar gelukkig toonden extra foto’s geen HD of artrose. In Nederland kreeg hij snel belangstelling. Maar vlak voor ze kwamen kijken, ging Mulan manken. Weer dierenartsonderzoek. Wat bleek? Groeipijnen. Kalm aan dus. De mankende Mulan viel hartstikke in de smaak bij de hele familie en bij herder Snoet:  vandaag 02 maart is Mulan, nu een jaar oud, precies 2 maanden bij hen thuis in Hooghalen. En de titel spreekt voor zich. Een droom van een adoptie. Mulan is een schat die voor geen enkele wanklank zorgt. Maar omgekeerd geldt hetzelfde: wat een heerlijk thuis heeft Mulan gekregen.

 

Dochter Britt is ziek en Mulan is een heel goed medicijn.

Samen met Snoet ‘lepeltje lepeltje’: dikke, dikke vriendinnen.

 

Maar behalve zo’n droomhuis heeft Mulan ook nog droomwandelingen, ook al moet er nog steeds rustig aan gedaan worden, want ze loopt nog niet 100 % goed. Vaak wandelen ze met vrienden die ook 2 herders hebben. Dan is Mulan extra gelukkig want tussen de pittige Ace en Mulan is enige romantiek.

 

 

Mulan en Snoet hebben het heerlijk samen

 

Maart 3 2015 Controle van Lily door de Nederlandse Voedsel- en Warenautoriteit.

15 febr. en 19 en 26 jan. staat Lily op de site. Zaterdagavond 13 februari 22.30 kwam ze aan in Bruchem met 4Paws Express Transport. Chantal haalde haar op van stopplaats Bruchem. Dinsdagmiddag de 16e liepen wij op de IJsselmeerdijk met Niki en Rafa. Telefoon: inspectie van de NVWA die toeziet op invoer van dieren/dierlijk materiaal en waar dat zich bevindt in Nederland. Via een steekproef uit de Traces-EU wilde hij controleren of alles rond Lily in orde was: de benodigde transportpapieren (Europees paspoort en Traces-certificaat) en of haar verblijf klopte met de opgegeven informatie. Alles was toch prima in orde, dachten wij? Carmen verstrekt aan 4Paws Express Transport tot in de puntjes correct alle gegevens. Die komen op een zog. chiplist: de fysieke e.a. gegevens van de hond, ook entingen plus datum, nummer/datum chip en paspoort, alle contactgegevens van de redder van het dier en van de adopter/foster. Die chiplist mailt Carmen ons tevoren keurig door evenals alle paspoortpagina’s. Een ambtsdierenarts ziet elke hond tevoren en maakt per hond een Traces-certificaat voor het vervoer, waarop ook de bestemming komt. Certificaat en paspoort moeten samen met de hond aan de ophaler van het dier gegeven worden. De documenten moeten bij de hond zijn en de hond moet op de plek c.q. bij degene zijn die op de Traces-papieren staat.

Toen de papieren in orde gemaakt werden zou Lily nog naar Maureen in Smilde in opvang en wij zouden haar afhalen in de buurt van Staphorst. Maar dat veranderde later: ze ging naar Dordrecht en dan was het veel handiger dat Chantal haar zelf gelijk uit Bruchem haalde. Tot nu toe zetten wij altijd bij adopter/foster Michiel’s gegevens (de stichting is dan immers ook ‘eigenaar’, alleen is het dier niet bij ons in opvang). Dus de inspecteur wilde naar Bolsward komen en Lily en al haar papieren zien.

Maar Lily was in Dordrecht en wat bleek ook nog? Haar Traces-certificaat was niet aan Chantal gegeven door de chauffeurs, alleen het paspoort. Dus: Lily zat niet bij degene die in de documenten als adopter/foster stond en het belangrijke Traces-certificaat ontbrak ook. Dat werd een druk etmaal: bellen, mailen, bellen, mailen …… Je denkt toch even: ‘Als Lily maar niet in beslag genomen wordt.’ Wat de Traces betreft, die bleken na veel heen en weer gebel nog in de transportbus die al weer in Boekarest terug was te liggen. Dus zijn ze gescand/gemaild en worden ook nog nagestuurd. De chauffeurs krijgen op hun donder: de man in Boekarest riep door de telefoon dat hij hun geld zou inhouden. Verder kreeg de inspecteur vele kopieën van de officiële documenten plus uitgebreide toelichting/gegevens van Esperanza c.q. Michiel en Carmen en Chantal. Gelukkig kwam er snel een reactie waarin hij dankte voor de uitgebreide stroom informatie en dat de dossiervorming hem duidelijk was. Ook wenste hij Lily een fijn leven in Nederland. Hij hoefde haar niet meer te bezoeken.

Maar toen hebben wij ook een mail met vragen aan de inspecteur gestuurd. Ze willen bv. dat de bestemming op het Traces-document dezelfde is als waar de hond ook echt fysiek heen gaat. Maar dat wisselt soms kort tevoren. Wat dan? Bv. bij Maya, nu Mira, ook uit Boekarest. Die zouden wij half november ophalen bij Staphorst en in naar Smilde in opvang brengen. Er was zware regenval, waardoor ook het transport vertraagd was in Duitsland. Steeds weer updates dat het nog weer later zou worden. Vlak tevoren waren er adoptanten voor Mira gekomen, in Oldenzaal. Er is toen besloten dat zij Mira uit Keulen gingen halen. Dat werd rond achten ’s avonds. Het transport zou pas tegen twaalven in Staphorst geweest zijn (en dan moesten wij nog naar Smilde en daarna Bolsward!). Dan was dit toch veel praktischer? Maar ja, zij stonden dus niet op de papieren. Hoe ga je dan om met zo’n situatie? Er zal vast vaker iets veranderen tevoren. En zo hebben we nog wel wat vragen gesteld.

 Anderzijds: dat er nu dus meer gecontroleerd wordt (zie ook de controle laatst in Duitsland waar een bus met 38 honden aangehouden is) is op zich een prima zaak. Eindelijk wordt er echt wat gedaan aan de misstanden rond dierenvervoer. Maar alles is nog relatief nieuw en de praktijk, ook als het heel serieus gaat, werkt soms ook even anders. Gelukkig heeft Lily van dit alles niks geweten.

Februari 28 2016 Sepp en de kippensocialisatie

Het leven was hard voor hem vanaf zijn geboorte (zie bij 04 februari). Sepp, nu een maand of 14 en bijna 4 maanden geleden geadopteerd, moest qua socialisatie alles inhalen. En hoe (snel) dat ging is een mirakel. Uit een zeer ongemanierd projectiel groeide in een mum van tijd een bescheiden, superlief dier. Sepp vond rust: hij voelt zich helemaal welkom bij het gezin van Kim en Tijmen met hun 3 kinderen, kippen, poezen en hond Loesje. Kim’s aanpak van dieren is een bijzondere, met heel veel gevoel èn heel veel verstand. Sepp heeft zich geen dag misdragen bij hen, terwijl hij daarvoor bv. op tafel sprong, binnen plaste en op je afstormde en in je neus beet.

Er schortte echter één ding aan. Jagen, vooral op kippen, was erg leuk. Gelukkig zijn die er altijd levend vanaf gekomen. Maar omdat zowel bij hen thuis als bij Kim’s ouders kippen rondlopen is dit zeer ongewenst natuurlijk. Dat moet je ogen in je achterhoofd hebben. Dus onderging Sepp een poosje geleden de kippensocialisatie. Een methode die Kim met haar levenslange hondenervaring altijd bij haar honden heeft toegepast met kwetsbare dieren. En altijd leidde dat tot acceptatie.

Geweldig: niet op je kop krijgen, niet naar binnen gestuurd worden, maar leren dat je van ze af blijft, zonder al die mensentaal die soms zo moeilijk te snappen is voor een dier.

Februari 24 2016 Niki en Rafa krijgen een jasje van Chico.

Niki en Rafa hebben een hekel aan regenjasjes. Rafa zeker. Die loopt dan alsof hij een volle broek heeft: geen gezicht. Terwijl hij normaal het heerlijke stuiterballetje is. En wat bracht de postbode? Een superlicht en superdun regenjasje waar zelfs Rafa geen bezwaar tegen kan hebben. Het is ook nog eens goed zichtbaar en verschuift niet , omdat het ook om de nek zit. Dank je wel Chico!!

En we kregen ook nog een update over Chico die op 13 februari op de site staat in net zo’n regenjasje. Chico, die zijn hele 7-jarige leventje in een shelter zat, ontpopt zich in een snel tempo als heerlijke huishond, omdat hij nu het fijnst denkbare thuis heeft gekregen, . Bij mensen die gaan voor het dier en niks verwachten. Die moet je met een lampje zoeken. Maar we zijn heel blij voor hen dat deze aanpak voor Chico zo veilig voelt, dat hij zich in snel tempo ontpopt als heerlijke huishond. Plus al aan de fiets meeloopt, het super doet in de auto, geregeld los loopt en steeds beter luistert. Hier zit hij op schoot bij hun nichtje die nogal eens langs komt. De eerste keer gaf ze hem net iets te vlug een aai en toen stonden Chico’s tanden in haar hand. Maar ook zij heeft inzicht in dieren. Dus nam ze het Chico niet kwalijk. En inmiddels zijn ze allang dikke vrienden.

Februari 24 2016 Vervolg 14 februari shelter Monica Semeniuc.

Multumesc OLANDA, multumesc (van Monica Semeniuc en Carmen Costea)

Monica en Carmen hebben met hulp van chauffeur Marian opnieuw hondenvoer gekocht van onze donatie. Alle beetjes helpen, hopen we. En wat vaak ook heel belangrijk is: het weten dat je er niet helemaal alleen voor staat. Je zult daar maar wonen en al dat leed zien. Wij hebben respect voor al die goede Roemenen die zich voor dierenwelzijn inzetten.

Februari 23 2016 The same story, always the same story: na Lily nu Bijou.

Zaterdag 13 februari kwam Lily in opvang in Dordrecht bij Chantal en haar gezin. Drie dagen later weer raak: Carmen vertelt op bijgaand filmpje (zelfde als foto hierboven) wat ze aantrof vlakbij haar flat: Bijou

 

Het diertje zit rond te kijken of het baasje er nog aan komt, terwijl ze overduidelijk is gedumpt, met een enorm gezwel. Konden of wilden ze geen dierenarts betalen? Zowel Maureen als wij besloten nog voor Carmen het vroeg om weer te helpen. Gelukkig was het nu geen min 15 en sneeuw, zoals in januari, toen Lily werd gedumpt.

Bij Carmen heeft het vieze hondje, inmiddels Bijou gedoopt, thuis voorzichtig gewassen en toen direct naar de dierenarts. Onmiddellijk een drievoudige operatie: een grote borsttumor, een hernia, sterilisatie.

 

En verder chip, registratie, health card. Als Bijou er weer boven op is, dan krijgt ze natuurlijk nog de nodige vaccinaties en een Europees paspoort voor de reis naar Nederland. Ze lijkt een mix Pekinees en zo’n 4.5 jaar oud

 

Dierenarts Emilia Dima uit Boekarest die wij al meermalen bezocht hebben, heeft een gigantische korting gegeven. Hulde voor deze vrouw en haar team.

Bijou is nu bij Adriana thuis, waar ook Catina en Lily waren.

Lily wordt verwend met kip om aan te sterken (zie filmpje hierboven) en onderstaande foto

Gisteren is Lily voor controle naar de dierenarts geweest en het lijkt erop dat het goed komt, maar het blijft nog even aankijken natuurlijk. Bij Adriana is ze in goede handen en we hopen zo snel mogelijk een fijn thuis te kunnen geven.

 

 

Februari 18 2016 Op het strand bij Castricum met Falco en Fyta.

Gisteren gewandeld met Ria en Fyta en Falco, beide 4. Fyta, één van Carmen’s straathonden, kwam 3 jaar geleden uit Boekarest. Toen ze een ernstige wond had (oorzaak onbekend) nam Carmen haar in huis. Ze vroeg hulp: het brak haar hart haar na het langdurige herstelproces weer op straat te moeten zetten. Maart 2012 haalden we haar samen met Ria. Het gaat super inmiddels. Na lang aarzelen kreeg Fyta een maatje: 29 oktober kwam Falco. Fyta is erg op hem gesteld. Als Ria hem berispt, geeft ze hem likjes. Ze rennen graag samen door de tuin. Helaas sprong Falco laatst over het hek en stond in de voortuin bij de weg! Zolang de tuinman dit nog niet flink verhoogd heeft, is deze pret dus alleen toegestaan, als Ria er zelf bij is. Falco is superlief en zacht, maar moet nog veel opvoeding genieten. Hij zwierf rond in Toledo en bleek Leishmaniose en Babesia te hebben. Babesia is met een paar akelige prikken verholpen, maar Leish blijft (slapend) aanwezig. Op dit moment nog enigszins actief, maar het gaat de goede kant op: de waarde daalde van 43.6 naar 38 sinds zijn komst. We hopen dus dat het zo ver zakt dat medicatie (allupurinol) overbodig wordt. Het bezoek begon met lekkers: mensen appeltaart, honden kauwbotten.

Ria en Falco knus op de bank.

Rafa heeft zijn lekkertjes razendsnel op.

 

Dirkje tussen pointer ‘Falco en herdermix Fyta.

 

Jammer dat een foto dichterbij niet lukte. Niki en een grote Galgo hadden heel gezellig contact.

 

Ria met Falco en Fyta en Niki.

Falco wordt losgelaten. Spannend! Hij is zeer verknocht aan Ria, maar jaagt ook graag achter vogels etc. aan. Echt weglopen zal hij niet. Maar hij zou zo maar de duinen in kunnen gaan en lang wegblijven natuurlijk. Toch waagden we het erop. Hij vloog weg met zijn soepele, gespierde lijf. In een paar sprongen is hij een heel eind. In het begin hebben we er een soort training van gemaakt. Na 20 meter direct terugroepen en belonen. Dat ging prima. Hij vloog iedere keer in Ria’s armen, kreeg een snoepje en was weer weg. Hij genoot met volle teugen. Zo’n strand is ook zo’n heerlijke hondenontmoetingsplaats en Falco gaat dolgraag even kennismaken. Op een gegeven moment vloog er een vogel richting duinen  en toen was Falco in no time helemaal boven en danste van duintop tot duintop. Wij renden mee op het strand (een filmpje hiervan zat er dus niet in helaas). Erg spannend! Komt hij wel terug? Verdwijnt hij straks helemaal in de duinen? Gaat het uren duren? Oef, na een minuut of 5 stoof hij weer naar beneden in Ria’s armen. Toen hebben we hem maar aangelijnd. Hopelijk kan hij net als de anderen uiteindelijk steeds los lopen.

 

Februari 15 2016 Een leuk weekendbericht. Catina’s wereld wordt steeds groter.

Catina blijft ons verbazen. Steeds weer vooruitgang. 31 januari schreven we over haar en zie nu weer. Als we straks in juli haar eerste jaar bij Jef en Alice in België vieren, dan zullen we geen woorden hebben voor wat zich allemaal in sneltreinvaart voltrok met de doodsbange, supereenkennige Catina.

Hier met Roxy van zoon Marcel. Jef schrijft ‘Catina zit sneller in de wagen als menzelf’.

Hier met de nog thuis wonende zoon Dennis, die ze aanvankelijk zeer heeft gemeden.

Februari 15 2016 Carmen en Adriana met Lily

Op 19 en 26 januari stond Lily op de site. Een klein, beduusd kijkend zwart hondje dat al minstens 5 dagen rondzwierf in de sneeuw. ’s Nachts min 15. Carmen nam haar op, maar 1 van haar 3 honden, Floricica, wilde op Lily duiken. Te problematisch in een eenkamerflat. Daarom ging ze naar Adriana, waar ook Catina een poosje was. Ze is liefdevol opgekalefaterd: de foto’s spreken duidelijke taal. Vervolgens natuurlijk een aantal keren naar de dierenarts voor vaccinaties inclusief de verplichte rabiësenting (minimaal 3 weken voor de reis), sterilisatie, chip, Europees paspoort e.d. Daarna ging het snel, want toen ons verhaal over Lily en de miserabele Roemeense toestanden op dierenwelzijnsgebied op de site stond, kwam er direct een berichtje van Chantal uit Dordrecht (die 3 jaar geleden de kleine, witte Albi adopteerden) dat ze Lily wel wilden opvangen. Het hele gezin was voor! Hoewel ze niet eerder opvingen, was er geen aarzeling bij ons en Maureen (waar Lily aanvankelijk in opvang zou komen). We namen het aanbod met beide handen aan, wetende dat het mensen zijn die liefde en stabiliteit bieden. Lily zou in hele goede handen komen. En gisteravond om half elf is ze aangekomen in Bruchem. Chantal haalde haar op met zus en zoon. Vandaag is dus Lily’s eerste dag hier. Er volgen ongetwijfeld snel foto’s en nieuws.