woensdag 12 april 2017

Februari 6 2017 Gehandicapte kneuzen? Nee hoor. We zijn allemaal evenveel waard. En wat telt zijn lieve mensen en genieten.

Ellie

 

Ellie staat in het logo van Esperanza. Ze was onze eerste gehandicapte hond. Zomer 2009 bezochten we de refugio van Niki en Rafa. We ontmoetten Ellie, geboren met extreme patella luxatie in de achterpoten, waardoor ook de botten krom gegroeid zijn. Vaak hadden we haar op schoot en dachten: je adoptiekansen zijn miniem. Ze had geluk: Rocio, daar toen vrijwilligster, adopteerde haar. We zien Ellie dus nog steeds bij elk bezoek aan Rocio en Paco. Ellie kwam naar Nederland voor een grondig onderzoek in het Medisch Centrum voor Dieren Amsterdam. Opereren was mogelijk, maar uiterst zwaar en complex en: € 10.000! Daar kun je vele dieren mee redden. En Ellie was (en is) immers gelukkig. We gaven haar een rolstoel, die ze eerst eng vond. Maar met veel verleiding lukte het.



Dirkje met Ellie in de oude refugio in Padul

Cuca

 Cuca

 en India

Laatst brachten we Cuca naar Dierenthuis en zagen de ‘kneusjes’: blind, doof, 2 of 3 poten, verlamde poten. Allemaal vrolijk. Ze hebben veiligheid, vriendjes, perfecte zorg, veel afleiding en beweging. Wij hielpen in april met een bijdrage voor de zwaar gewonde India. India lijkt op Ellie.Ze is met 3 poten geboren en leefde op straat in India. Na een aanval door een andere hond, raakte zij haar andere achterpoot kwijt. Via People for Animals Agra is ze op 1 sept 2016 aangekomen bij Dierenthuis.



Geheel uitgerust voor gehandicapte honden

Sordo



Sordo met René en zijn vriendjes

Sordo is 100% doof. Hij zwierf op straat in Granada en kreeg  een prachtleven op Ibiza, samen met vriend Charles, die ook uit refugio Sierra Nevada komt. Ze kregen bij baas René alle liefde en vrijheid die een dier kan wensen: ze wonen op een heerlijk domein en lopen dagelijks door de bossen met de baas.

Lucy


Blinde Lucy woont in Apeldoorn en wandelt helemaal los op de hei en in de bossen samen met haar vrouwtje en Portugese maatje Mimosa.

Freddy



Freddy is half blind. Voor hij naar Nederland kwam, is het blinde oog verwijderd, want we vreesden dat hij pijn had. In het spel met andere honden kon hij soms fel uitschieten. Wat bleek: hagel in het oog! Freddy was beschoten. Hij is nu pijnvrij en geniet van een heerlijk leven in België. Binnenkort op bezoek!


 Tasha

In Roemenie hielpen we de kleine Tasha met een rolstoel

Kenna



Roemeens driepootje Kenna kreeg een heerlijk leven op een Friese boerderij. Ze zwierf op straat, was mank door een verkeerd geheelde breuk. Een ondeskundige dierenarts brak het bot opnieuw en sloeg er een pin door. Gevolg : een zwaar beschadigde heup, verbrijzelde knie, kortom een poot die vanaf de heup niet meer te redden was. We lieten ook Kenna onderzoeken in het Medisch Centrum voor Dieren Amsterdam, dat de meest complexe operaties doet. Conclusie: Kenna kan gelukkig oud worden en hoeft op geen enkel punt speciaal ontzien te worden.

Kenna op de zeedijk in Fryslân



Vero


Vero woont bij Ellie in de buurt op het terrein van Toni met 80 andere honden. Door een ongeluk was hij zwaar verlamd. Na langdurige massage, oefening, acupunctuur kan hij zich nu voortslepen. Vero is zielsgelukkig met zijn rolstoel. Hij scheurt al weg, voordat de laatste gesp vast zit. Een groot verschil van karakter met Ellie die eerst de kat uit de boom kijkt en haar willetje heeft. Vero is gewoon een brok enthousiasme.




Geloof in dieren en een zorgvuldige aanpak: Ellio, nu Skippy, is een bewijs van veerkracht.



Rocio en Paco namen driepootje Ellio (naar Ellie genoemd) in huis. Zijn 4e poot was onvolgroeid. Hij was doodsbang en er slecht aan toe. Binnen slapen, een drempel over: no way. Er zat en zit nog steeds veel hagel in zijn lijf. Ellio bleek slim. Door hun combinatie van professioneel hondentrainer en liefde voor gedumpte dieren leerde hij steun zoeken en vertrouwen. Hij kwam in 2013 naar Nederland en bij 2 dierenvrienden in Drenthe, hun hond Angel en de poezen werd hij een hele gelukkige Skippy. Soms vergezelt hij het vrouwtje bij paardrijden. Hij volgt perfect, enkel konijnen zijn moeilijk te weerstaan. Hij durft nu ook met zijn bek te spelen, bv. zachtjes in handen bijten of een klein knuffeltje schudden.






Januari 27 2017 Ook Maki, Lobo’s broer, is nu een prachtige, fiere hond.




Gisteren stond Lobo op de site. Samen lagen ze dus in een doos op straat. Heel anders van uiterlijk, maar net zo’n boef, alleen zonder het felle dat bij tijd en wijle in Lobo kan varen. Ook slim, snel dingen oppikkend, maar geregeld afgeleid en niet altijd even leergierig tijdens de lessen. Hij is druk en ondeugend. In de grote tuin van 5000 m2 heeft hij veel groente en fruit uitgegraven en hij jaagt dagelijks alle merels de tuin uit. De omheining is meerdere keren aangepakt vanwege uitbreken. Hij springt als een antilope over omheining en sloot, dol op water en vies worden. Het compleet vernieuwen en nog meer verhogen van de omheining is naar voren gehaald, want hij gaat her en der buurten. In het Emmense buitengebied betekent dat een knap eindje van huis. Altijd in alle vriendelijkheid trouwens: Maki wipt zo in een vreemde auto of een vreemd huis.



Hij is enorm gehecht aan het gezinnetje van vader, moeder en zoon. Toen hij deze zomer na 2 weken thuis kwam uit een kennel, jankte hij van blijdschap en rende alle vertrekken af. Daarom blijven ze dit jaar thuis. De kennelbaas vertelde dat Maki veel plezier had gehad, maar langzamerhand wel te dominant ging worden. Aan de omgang met andere honden moet wellicht nog wat gewerkt worden. Maki’s puberteit is dus evenmin afgelopen, hoewel ook hij komende lente 3 jaar wordt. Eén ding is zeker: hij heeft het super fijn getroffen. Maki is een geweldige hond en we zijn heel blij met, schrijven ze.




Januari 26 2017 Hoofdbrekens en zweetdruppels, maar nu heeft de bijzondere Lobo een ‘baas boven baas’.


Gisteren Lobo bezocht. Geboren voorjaar 2014 en met broertje Maki in een doos op straat gezet. Adoptie september 2014. Helaas, de mooie match eindigde na ruim anderhalf jaar in verdrietig afstand doen van deze te pittige puber. De herplaatsing werd een ware zoektocht. Hij was bijna voor de opleiding politiehond aangenomen, zo goed deed hij de testen: intelligent, supersnel, behendig. Maar op 1 punt scoorde hij niet: in het heetst van de strijd 100% je doel voor ogen houden, nooit loslaten. Dat fanatieke mist hij, is daar te lief voor.




ontspannen in slaap

Na maanden vonden we de juiste baas die een lichamelijk en geestelijk zo sterke hond aan kan: die lief en respectvol is, ook volstrekt duidelijk en consequent, en mentale en fysieke uitdaging biedt. Anders neemt Lobo het heft in handen. Kort en krachtig optreden dus, maar nooit te hard praten, laat staan schreeuwen, nooit overkill, omdat Lobo ook open, gevoelig/zachtaardig, leergierig en gehoorzaam is. Deze baas kan met hem lezen en schrijven als hij geheel volwassen is.



Lobo ging in juni naar zijn nieuwe baas. We zijn achteraf blij dat hij geen politie- en dus kennelhond werd. Lobo was al anderhalf jaar huishond, een lieve knuffel naast al zijn strapatsen. Hij heeft nu beide: de huisknuffels en de training/uitdaging! Deze baas heeft al zoveel bereikt. Maar zulke honden puberen lang. De echte volwassen wording duurt nog een poos. Lobo blijft voorlopig de millimetertjes ruimte die hij ziet uitproberen. Gelukkig grijpt de baas altijd alert in om incidenten te voorkomen. Roept hij, dan weet Lobo: direct komen. Een vreugde, want nu kan hij los buiten en zijn energie eruit racen. En zit de baas te computeren op de bank, dan mag Lobo lekker erbij, ook tegen hem aan, maar niet over hem heen hangen en klooien. Daarmee zou hij direct weer een stukje dominantie pakken. Hij is sterk en zwaar, dus des te belangrijker om wat manieren te hebben en mensen niet omver te duwen. Lobo en de baas zijn super goed op weg!

 Cadeautjes

 Roland








Januari 25 2017 Beer en Mouse zwierven rond in de Alpujarras, broodmager, drijfnat en nu ….

Twee grote prachthonden, geboren ergens eerste helft 2014. Schofthoogte 65 en 70 cm. Beide zelfstandig, gevoelig voor stemgeluid, Mastin-invloeden, lief en zacht. Geen honden die je moet ‘commanderen’. Daarvoor zijn ze te oorspronkelijk. Dieren waar een verstandige baas een hechte band mee kan opbouwen. Gered door 2 Nederlandse toeristen, begin mei. Beer ging 18 augustus naar Leeuwarden, Mouse eind oktober naar Vogelenzang. En ze kregen het onderste uit de kan: ervaren hondenmensen, een heerlijk leven.

 Beer

 Muis/Mouse

Beiden zijn (nog) hond alleen. Beer blijft dat. Maar ziet vaak andere honden op de urenlange wandelingen op de Froskepolle. Zijn bazin schrijft: Wij begrijpen steeds beter wat Beer nodig heeft  en Beer begrijpt steeds beter dat hij nu bij ons hoort en wordt daardoor elke dag rustiger. Hij leert stap voor stap manieren. Bv. rustig zitten, wachten tot de brokken in de bak liggen en pas eten als hij het seintje krijgt. Het schrokken is over. Pas als hij echt gewend is aan iets nieuws, begint de volgende oefening. Door die rustige stapjes begrijpt hij het snel en vindt het leuk, zeker als er een knuffel of beloning volgt. Te veel verwachten maakt hem prikkelbaar en tegendraads. Tja, een wijze les voor ons allemaal. En flinke wandelingen dus.
Beer op de Froskepôle

De baasjes van Mouse sturen niet veel berichten, maar wat we horen is niet minder mooi. Mouse woont op een landgoed in Vogelenzang midden in de prachtige natuur. Ook het strand is dichtbij. Ze kon al snel heerlijk los rond rennen. Geen wanklank. Recent het berichtje: ‘We zijn zo geweldig blij met Mouse, vinden dat we de jackpot met haar hebben. Juist daarom zijn we extra kritisch met een maatje voor haar.’ We zijn natuurlijk erg benieuwd naar Mouse haar toekomstige hondenvriend. Ze zal het heerlijk vinden.




Januari 23 2017 Mulan en Snoet: lookalikes van binnen en van buiten.


Twee weken geleden kwam dit berichtje: ‘Vandaag is Mulan een jaar bij ons. Een jaar nog maar. Het lijkt al zo veel langer. De lieve schat. Bedankt.’
Wij zeggen terug: ‘Jullie bedankt. Voor je dierenliefde, je wijsheid in de omgang met Mulan, voor haar liefste vriendin Snoet, voor de prachtige wereld die jullie haar gegeven hebben.’




Zitten die twee niet heerlijk in hun vel?

Mulan, geboren maart 2015, liep bij de snelweg. Levensgevaarlijk, maar gelukkig tijdig veilig bij refugio Sierra Nevada in Padul bij Granada gebracht. Al snel kwam de gouden reactie: de baasjes van Snoet (sprekend, alleen tikje meer zwart in de kop) vielen voor haar. Ze bezochten Mulan en het was helemaal raak. Toch bleef Mulan nog even in het heerlijke opvangparadijs bij Chantal, omdat ze mankte. Overigens geen straf, want Mulan en de andere opvanghond Meo, een grote Roemeense Sint Bernard, waren verliefd. In Spanje waren al foto’s gemaakt, maar we lieten toch extra foto’s maken. Ook nu geen aanwijzingen voor artrose of HD, misschien een kleine afwijking in de rechterheup? Zoals Maureen al had gezien: waarschijnlijk enkel gewone doorzakking met het typische herderloopje van de overfok. Eventueel groeispurtpijnen. En Mulan was mager met weinig bespiering. En bij opbouw daarvan worden ook honden met HD er vaak prima oud mee.


De 5 maanden oude Bobbie van Roelien’s vader logeert. 

Mulan ging op 02 januari 2016 naar zijn nieuwe familie: vader, moeder, 2 meisjes, en dus Snoet. Beiden een fijner, kleiner formaat herder en beiden zo lief en zachtaardig. Mulan’s slimheid en onzekere kant gedijen bij deze veilige sfeer en rustige, duidelijke aanpak.







Januari 20 2017 Cuca is bij Dierenthuis. Bij 25 nov en 28 dec staan Cuca’s verhaal en dat van Dierenthuis.


Woensdag brachten we Cuca naar Almere: 1000 dieren waaronder 300 tot 400 honden. Voor Maureen een zwaar afscheid, want Cuca was sterk aan haar gehecht. Ze krijgt dus geen familie. Dat was eerst moeilijk. Maar: ze is nu op een plek waar als nergens anders dierenliefde en -kennis samen gaan. Een prachtplek ook. We kregen opnieuw een rondleiding. Steeds weer raken je de ruime, kleurrijke kamers met zachte, warme slaapplekken en uitloop naar buiten. En wat voor buiten. Honden dollen, rennen, zwemmen. Ook binnen veel bewegingsvrijheid. Ze lopen heen en weer, in en uit. Ook in de vertrekken waar de mensen leven en werken. Katten en honden soms gezellig door elkaar. Wat kan, dat mag. Een stagiaire leidde ons rond. En steeds liepen er dieren mee. Er is rust, het voelt vrij en ongedwongen. Je knuffelt ongemerkt wat af. Als je een paar minuten bij de gehandicapte honden bent, zie je dat amper meer. Poten die missen, poten die niks kunnen, over de grond slepen en daarom ‘verpakt’ zijn tegen beschadiging, omdat ze met de poten die het wel doen vrolijk rondsjezen. Soms een langere wandeling in hun rolstoelen. In het grote zwembad krijgen ze hun therapie. Natuurlijk zijn er grenzen. En katten met besmettelijke ziekten zitten samen en zwaar mishandelde, getraumatiseerde of verwilderde dieren hebben eigen ruimtes.



Dit bezoek blijft weer lang hangen. Een fijne sfeer. Het is goed. Cuca is veilig voor de rest van haar leven. Hier geen stress gevende prikkels. En zou ze bijten, dan zouden ze het snappen, verklaren. Maar dat gebeurt niet. Cuca bijt niet zomaar, geen enkel dier is zomaar vals. Er is altijd een verhaal. Maar sommige mensen hebben er geen behoefte aan dat te kennen. Voor hen zijn dieren er om mensen te behagen, om te gebruiken. Het is vaak heel onrechtvaardig. Dieren met een rugzak, hen direct of indirect door mensen aangedaan, wordt die rugzak verweten. Lees op faceboek Dierenthuis de verhalen, zie de filmpjes. Lees de verhalen van honden gered door de organisatie Hulp Inbeslaggenomen honden i.s.m. Martin Gaus.





Het eerste bericht over Cuca was goed. Ze woont met 35 honden. Ze heeft eerst kunnen rondsnuffelen tussen een klein deel daarvan. Toen de rest binnen kwam ging ze naar buiten. Dat was wat teveel. ’s Avonds ging ze naar binnen en daarna zagen ze haar heerlijk liggen slapen samen met de andere honden in de kamer. We zoeken haar zeker een keer op.










dinsdag 11 april 2017

Januari 20 2017 De eerste Esperanzahonden Miky en Danko.

Op 28 en 29 oktober 2011 werden de eerste honden via onze begin dat jaar opgerichte stichting geadopteerd. Tot die tijd hadden we al veel voor andere stichtingen gedaan. En vinden het nog steeds geen punt om dat te doen, want het gaat om de dieren. We vlogen ze zelf mee terug naar Nederland. Miky en Danko zaten beiden in het dodingstation in Granada. Ze zijn door vrijwilligsters daaruit gered en met onze steun in een pension ondergebracht.




relaxen met Puck

Miky, type Groenendaeler van 8 – 10 maanden, was een sociale en energieke hond, met een onzekere kant. Hij had verlatingsangst en mocht daarom bij de baasjes slapen, totdat hij voldoende zelfvertrouwen had opgebouwd en hun dagritme kende. Hij heeft zich heel goed ontwikkeld. En zowel met de toenmalige poezen als de nieuwe Spaanse adoptantjes Puck en Max gaat het super. In 2013 ontdekte Miky de brommers en de scooters: als een razende er achter aan. Gelukkig is bazinnetje Anneke met een gedragsdeskundige gaan trainen: om de beurt op de scooter langsrijden, Miky observeren en oefeningen afspreken. Het is nooit helemaal verdwenen, maar het lukt hem voor te zijn. Dat houd je actief, schrijven ze, want Miky is razendsnel. Superbazen dus die hem heel goed helpen en begeleiden en aan zijn behoeftes tegemoet komen. Ze hopen hem nog lang te mogen houden.


Danko was net zo’n bofferd. Hij werd op straat mishandeld en iemand heeft hem naar het dodingstation gebracht. Een jaar of 3. Langharige herder? Garifano-mix? De nieuwe baasjes kwamen na bestudering van de hondenencyclopedie tot de conclusie dat hij wel heel sprekend op een Finse Lappenhond lijkt. Danko is rustig, stoïcijns. Gewend zijn gang te gaan. Dus moest hij nog wel wat leren. Dat is hen toevertrouwd. De baas werkte met politiehonden. De oude Marco, die er nog was toen Danko kwam, stond met hem in het heetst van de strijd en genoot nu van zijn pensioenjaren. Overigens was Danko vanaf het begin meer op de bazin gericht. Hij is heel sociaal met andere honden en erg lief; doet geen kip kwaad. Soms een tikkie eigenwijs, maar dat mag een heer van zijn leeftijd, zeggen de baasjes. Hij woont in een huis dat als achtertuin vele kilometers bos en hei heeft. Poes Jip en Danko wandelen als 2 echte kameraden samen door het bos. Ook zij hopen nog een hele tijd van hem te mogen genieten.



Januari 19 2017 Zondag dit heerlijke ragebolletje op bezoek.

Bobbie werd in 2013 geadopteerd door twee super bazinnetjes. Hij kwam uit een dodingstation in Gran Canaria. Maureen was al zijn 9e!!! adres. Hij zou te claimerig zijn, in vingers en kleding happen, blaffen … Maureen vond hem een innemend draakje en zag zijn minpunten niet als bewerkelijk, maar als aandachtspunten voortvloeiend uit zijn verleden, waaraan je moet werken. Verder alleen maar een leukerd. Goed met alle honden. En dat is precies de echte Bobbie.
Wij zien Bobbie af en toe en vanaf het begin is er geen wanklank geweest. Hij is leuk en lief en makkelijk. Schrijnend en onbegrijpelijk dat zoveel mensen dit hondje als lastig hebben ervaren. Ook hier weer is het eerst geven van een stukje zekerheid en veiligheid de weg. Logisch na zo vaak gedumpt te zijn. En daarna begeleiden en indien nodig corrigeren op rustige en consequente wijze. Zijn bijtgedrag bv. viel reuze mee. Even alle aandacht geven op zo’n moment is voldoende. En het afwisselende leven bij deze actieve bazinnetjes doet Bobbie ook goed: hij ‘helpt’ bij het klussen, het tuinieren en geniet van de lange dagwandeling die wekelijks gemaakt wordt. De ezels, de kippen en de papegaai blijft hij wat vreemde wezens vinden die je dus af en toe moet uitdagen en toeblaffen, maar daarbij blijft het, want Bobbie is de goedheid zelve.  En sinds kort is het nieuwe poesje zijn beste vriendinnetje.