Deze blog hoort bij de website esperanzahoopvoorhonden.nl en is het vervolg op de blogs van 2011 tot en met 2015. In elke berichttitel staat de werkelijke datum, zodat zij redelijk terug te vinden zijn. De datum van plaatsing is natuurlijk veel later, omdat er sprake is van een grote omzettings-actie
Grote Beer (70 cm hoog), zo’n 3 jaar nu, zwierf in de
Alpujarras, Andalusië. Een mix met Mastin invloed (ook het nodige uiterlijk van
de Ierse Wolfshond). Grote, zelfstandige honden, niet voor hun derde volwassen.
Bij de juiste begeleiding vrienden voor het leven. Trouw, aanhankelijk, goed
trainbaar via consequente begeleiding, nooit met harde stem of hand. Ook op
zichzelf, hoewel een knuffel zeer gewaardeerd wordt. Dit alles is bij Beer nog
versterkt door het zwerven in de bergen. Bazinnetje Rigt merkt duidelijk dat je
hem niet kunt dwingen.
Het draait om het zoeken naar de juiste baas: een grote
uitdaging. Komt een hond terug, dan is de volgende adoptie toch vaak een groot
succes. Dezelfde hond die weg moest vanwege een probleem is dan een hond die
men nooit meer kwijt wil. Natuurlijk is het geen andere hond geworden. Maar de
uitgebreide informatie en de aandachtspunten zijn echt gelezen en begrepen,
goed ter harte genomen en met geduld opgepakt.
Rigt maakt dit alles waar als geen ander. Beer is sinds
half augustus bij hen. Gestaag wordt gewerkt aan zijn opvoeding. Hij heeft al
veel geleerd. Het gaat heel goed, schrijft ze. Recent hebben zij en haar man
met Beer een privé training bij een hondenschool gehad, omdat ze zelf even de
aanpak voor iets specifieks niet zagen. Ze kozen deze school vanwege hun
ervaring met zwerfhonden. Ze beseffen dat een zwerfhond soms een speciale
aanpak nodig heeft. Wij hebben er respect voor dat ze dit gedaan hebben en zijn
dankbaar dat Beer deze baasjes heeft getroffen.
Trouwens, niet de urenlange wandelingen vergeten op de
Froskepolle aan de rand van Leeuwarden, op loopafstand van hun huis. Een heel
groot schiereiland, een eldorado voor honden. Beer mocht van Rigt daar al vrij
snel rondrennen, struinen, zwemmen en spelen met andere honden, in het
vertrouwen dat hij wel weer op enig moment voor haar neus zou staan. Geloof
maar dat ook dit zeer bijdraagt aan Beer’s welbevinden en ontwikkeling.
Onder die prachtige titel kregen we via een FB-groep het
onderstaande Duitse bericht plus filmpje van Conny, de spil van de Protectora
in Fuentevaqueros. Een filmpje van 15 december op deze site toont hoe Conny
Sofie zwaar gewond van de snelweg haalt, waar ze lang gelegen moet hebben, want
de wonden stonken. Van alles gebroken. Esperanza droeg bij aan de € 1200
kostende operatie. Op het sitebericht van 7 en 8 januari loopt een goed
herstellende Sofie, die net de laatste verbandswissel achter de rug heeft, al
weer rond op haar in blauw verband verpakte poten. En nu mogen we beleven dat
het het allemaal 1000 % waard geweest is. Zie Conny’s bericht en het filmpje
met Sofie en Betty. Een mensenleven telt. Een dierenleven telt.
Corinna Willhöft Conny
26 maart om 10:48
Guten Morgen. Ich wollte euch mal ein kurzes Video von Sofie
zeigen, damit ihr seht wie toll es ihr schon geht.
Wir hatten Loecher gemacht um in unserem Auslauf, den wir am erweitern sind,
Schattenbaeume fuer unsere Hunde zu pflanzen.
Sofie und Betty fanden es so toll dass sie direkt in alle Loecher huepfen
mussten. 😀😀😀😀
Ohne eure Hilfe wuerde es Sofie nicht so gut gehen. Tausend
Dank an euch alle. 😘😘😘😘😘
Al vroeg vanmorgen een fijn bericht en foto’s van
10-jarige Din die 2 januari naar Uden ging. Weer een prachtvoorbeeld van de
juiste baasjes. Deze collie-kenners weten wat Din nodig heeft en sturen heel
goed. Tijdens een bezoek in Uden zagen we hoe Din nog af en toe wilde markeren
in de woonkamer. Maar baas Rogier zag het steeds onmiddellijk en was super
alert om Din direct met één duidelijk woord en gebaar te weerhouden. Helder, in
alle rust. Het gesprek werd niet eens onderbroken.
De baasjes hebben een groot evenementenbureau en zijn dus
wel eens op pad. Vandaag ging Din voor het eerst mee in de grote vrachtauto
naar Fürstenau in Duitsland. Om half 4 vannacht opstaan geblazen. Dus na een
balspel in de loop van de morgen was Din wel weer aan wat ontspanning toe.
Ons stoere broekie Bram
Toen kwam er een filmpje van ons stoere broekie Bram
binnen. Bram kwam 21 januari uit Spanje. Hij is onzeker en krijgt soms
aanvaringen met andere reuen, kan lekker vogels jagen en kan zo eten uit handen
van kindertjes pikken. Alles op wat lompe wijze. Daarom ging Bram na 2 dagen
opvang bij Kim en haar kindergezin naar Maureen.
Bram aan de wandel
Wij zijn overtuigd van Bram’s geweldige kanten. Het
kereltje is gewoon verwaarloosd in Spanje. Zat maar op een balkon. Het stevige,
sterke en kortpotige ventje van 4 jaar, wel 16 kilo!, met uiterlijk iets van
een Basset Griffon Vendeen en een Bassethound (niet de oren) kwam echt tekort:
geen opvoeding, geen aandacht, te weinig socialisatie op veel punten. Ook qua
zindelijkheid. Het oude verhaal: geef dit stoere, onzekere ventje liefde,
veiligheid, duidelijkheid, leiding en je krijgt een aanhankelijk en blij
hondje.
Trompa golft!
Eergisteren stond onze bijna 12-jarige Trompa op de site.
Zaterdag ging ze naar haar nieuwe adoptiebaasjes in Den Haag. Inmiddels was ze
al mee naar hun werk op de golfbaan. Trompa blijkt dol op autorijden en mocht
met de baas en zijn collega’s de baan op. Ze heeft ook heerlijk in het zonnetje
gezeten. Wat een moordhond hè! Duimen dat wij op hoogbejaarde leeftijd nog zo
flexibel zijn!
Tot slot Pippi.
Graag duimen voor deze bruisende puber die al twee keer
bijna geplaatst was, maar waarvan de baasjes zich toch terug trokken vanwege
haar haar energie. Lieve, leuke Pippi zwierf broodmager op straat, kwam in het
dodingsstation, dus is ook beschadigd. Net als Bram zal Pippi opbloeien en een
fantastisch maatje worden bij iemand met liefde, sportieve wandelingen en
allereerst veel geduld om alles stapsgewijs op te bouwen en niet eng te vinden.
Vandaag lang gesproken met een potentiële adoptant die wellicht dit alles in
huis heeft. Nogmaals, duimen graag!
Maandag 13 maart kwamen Cleo, Dacia en Frangipani van
shelter The Nature Association naar Nederland gevlogen, onder de hoede van
Hanke, vriendin van Carmen Milobendzchi, drijvende kracht van dit shelter net
buiten Boekarest. Er zitten 350 honden, 50 katten, 10 konijnen. Roemenië kende
een zware winter. Oude honden en pups overleven de sneeuw en vrieskou niet.
Verdrietige beelden: onvoorstelbaar in onze ogen. Carmen en haar mensen namen
naar vermogen tijdelijk dieren op. We zijn blij ietsje verlichting te kunnen
brengen i.s.m. Maureen die de drie opvangt. Deze mensen werken zo hard en
hangen volledig af van donaties. Naast alle shelterdieren verzorgen en voeden
ze ook nog zo’n 100 straathonden in hun streek en organiseren ze grote
sterilisatiecampagnes.
Franja: gevoelig,aandoenlijk mixje van ruim een jaar oud.
Als pupje met zusjes Fuchsia en Fresia zonder moeder op een
verlaten industrieterrein gedumpt. Franja is als eerste naar Nederland gekomen,
omdat ze het zwaarder had in het asiel. Een bescheiden hondenmeisje. Durft niet
goed, wil graag. Aan de lijn, naar mensen durven …, alles wordt met kleine
stapjes opgebouwd. Gelukkig is ze ook jong en nieuwsgierig. Ze bloeit al op:
geniet van Maureen’s knuffels, dol op speeltjes en kan in de heerlijke tuin al
onbezorgd heel hard rond rennen. Voor mensen met inlevingsvermogen en geduld is
de zachte Franja geen moeilijk projectje. Een goed omheinde tuin en rustige
woon- en wandelomgeving zijn belangrijk en een klein speelmaatje zou leuk zijn.
We hopen dat haar paspoortnaam Frangipani (tempelboom) voorspellend zal zijn.
Deze heilige boom met welriekende bloemen, symbool van onsterfelijkheid, staat
in Laos op de binnenplaats van elke boeddhistische tempel. De boom is een
levenskunstenaar die heel oud kan worden en extreem hoge temperaturen
overleven.
Ruighaartje Dacia, geboren in april, zat als piepklein pupje
moederziel alleen op een drukke autoweg.
Een lieve chauffeur in een Dacia-vrachtwagen bracht haar
naar het shelter. Ze was zo klein, dat ze eerst in de slaapkamer van Carmen’s
dochter bij de kittens kwam. Later met kleine honden in een kennel. Dacia is
sociaal met honden en zegt vrolijk gedag, maar moet alles leren als was ze pup:
zindelijkheid, alleen zijn, aan de lijn lopen. Een blije, speelse, enthousiaste
spring in het veld, heerlijk knuffeltje, als neusje nieuwsgierig door het huis
lopend. Maar soms onzeker en onder de indruk, in nieuwe situaties of bij
geluiden. Tijdens de reis was ze opvallend rustig. Ze kwijlde in de auto. Het
valt ook niet mee. En dan ben je ook nog pubertje.
Lady (Cleo), ruim anderhalf, is nu maatje van onze Spaanse
Bikkel die 5 oktober naar Deventer ging.
4-jarige Bikkel (1 van de 7 Esperanzahonden op de open
dag 2 oktober van Dierenartsenpraktijk Glas, Diever) zat aan een boom vast.
Volkomen apathisch, zwaar verwaarloosd, uitgedroogd. Maar hij is snel
opgebloeid. Natuurlijk draagt hij wat mee. Hij sprong bv. blij in de fietskar,
maar werd panisch als ze gingen fietsen. Gelukkig geniet hij nu met volle
teugen: een fijn leven, veel liefde, spelen met de baas. Ze vroegen Maureen uit
te kijken naar een maatje. Dat werd Lady dus. Ze dreigde gedumpt te worden. We
vermoeden dat ze het zusje van Vonk van Hanke is: de gelijkenis is sprekend en
ze kwam bij hetzelfde veldje vandaan. Bij Maureen wende Lady relatief snel, ook
aan verkeer. Ze zou een week op proef, want het moest klikken met Bikkel.
Gelukkig hoorden we na een paar dagen: ‘ze blijft’. Bikkel moest wennen. Maar
dat komt bij verstandige begeleiding meestal goed. Lady was direct vrij in doen
en laten, maar mocht bv. niet direct Bikkels mand inpikken. De baas ging bij ze
slapen en heeft 2 weken vrij genomen. Klasse! En dat loont. Het laatste
mailtje: ‘Lady voelt zich helemaal thuis en Bikkel kan al veel meer van haar
hebben. Ze kan geluidjes maken als ze blij is en het lijkt of er ook een aapje
in haar schuilt.’ Na 6 dagen al!
Shelter
The Nature Association verdient hulp. Hier een stukje van hun site:
We are a registered Romanian charity (No. 14920956). Our
shelter was founded in a suburb just outside Bucharest in 2002. At the time the
mayor of Bucharest was killing dogs by the thousands and many animal lovers had
created make-shift shelters throughout the city. Unfortunately these shelters
were poorly organized and countless dogs died each day from malnutrition,
fights and the quick spread of diseases caused by their constant enclosed
proximity. With a few small start-up grants and the help of some generous animal-loving
friends, we were able to buy a piece of land, build a containing wall and
construct several enclosures.
Our 100% non-kill shelter is currently home to 60 cats and
350 dogs. We also feed and care after 100 dogs in the area and organize large
sterilization campaigns. The shelter offers food, water, vaccines, emergency
medical treatment. We also organize over 100 adoptions a year.
Please help to raise awareness by liking and sharing our
page. Hundreds of dogs’ lives have been saved, but thousands more need help.
Buddy, een dondersteentje zonder een spoortje van kwaad of
agressie.
‘Het gaat heel goed met ons. Buddy is een lekker vrolijk en
gezellig hondje. We hebben net onze dagelijkse boswandeling weer gedaan. Daar
genieten we allebei erg van.’
In juli 2013 ging Buddy naar Leeuwarden. Geen kant en klaar
hondje. Levendig, waaks, slim, ondeugend. Gelukkig trof hij een moeder en
dochter die kunnen genieten van boevenstreken, maar ook de teugels goed in hun serieuze
handen hebben. Buddy krijgt heel veel beweging en dat haalt ook altijd de
nodige kou uit de lucht.
Weer een staatsieportret van prins Balu: prachtig van binnen en van buiten.
Wat een hond hè! Jullie nog altijd dankbaar!!!’, schrijft
Leny, in juni al weer 5 jaar Balu’s bazinnetje.
‘We hebben veel te lachen met Kiona.’
Mama Piki, met misvormd pootje, was met haar 5 pups
waaronder Kiona gedumpt in de berm langs een drukke weg. Een bezorgde Roemeen bracht
ze naar een industrieterrein naast het spoor en later naar een soort tuin. In
augustus heeft Kiona al weer 5 jaar een fijn leven bij Conny en haar familie.
Conny schrijft: ‘Het gaat nu wel weer goed met Kiona. We
moesten onze Rusty laten inslapen. Hij was 15 jaar en had kanker. Toen kwam het
missen. Maar Kiona heeft het nu goed achter zich gelaten. Tja, veel aandacht
doet wonderen. Kan haar overal mee naar toe nemen. Ze luistert goed. Wat een
schatje. Wij hebben een kleindochter van 3 waar ze helemaal weg van is.’
Binkie moest
2 jaar inhalen.
‘Het is heerlijk aan de Oude Rijn. En we genieten dagelijks
van Binkie en Chica.’ Binkie leefde 2 jaar in het schemerdonker in een huis met
veel te veel dieren. En dan ineens de wereld in en zoveel moeten leren: alleen
slapen, brokjes eten, aan de lijn lopen .... Het ging heel goed, maar hij hield
iets onvoorspelbaars af en toe. 3 jaar geleden kreeg hij daarom een rustig
vriendinnetje waarvan hij kon leren. De twee hebben het erg fijn samen.
‘Het gaat super met Kati. Ze is zo lief. We kunnen haar
eigenlijk altijd wel los laten lopen. Ze luistert heel goed. Ze is nog wat
afwachtend met andere honden. Zijn ze even groot, dan speelt ze graag met ze.
Ze ligt graag op de bank lekker tegen ons aan. Ze kan een paar uur alleen thuis
zijn, maar is dan super blij dat we er weer zijn. We hebben nog nooit zo’n
lieve hond gezien. Wanneer er visite komt, dan loopt ze er rustig op af en gaat
voor hen zitten om geaaid te worden. Ze springt nooit zo maar bij iemand op.
Alleen bij ons.’
Deze familie heeft wel heel erg geboft met zo’n lief
dier. Maar omgekeerd net zo. We kregen verschrikkelijk veel reacties voor Kati.
Blijkbaar voelde men aan hoe lief ze is. Maar de enorm baasgerichte en speelse
Kati kon soms ook wat in zichzelf keren en wat voorzichtig, zelfs een beetje
angstig reageren. In dit gezin in het Friese Grouw met 2 kinderen van 10 en 12
is Kati helemaal op haar plek. Een sportieve, maar ook rustige familie. Mensen
zonder hondenervaring, maar betrokken en leergierig. Kati kreeg de tijd om te
wennen, hoefde niet alleen te slapen in het begin en er blijft nog steeds een
lampje branden, want het donker is een klein beetje eng.
Mowgli (Puddy in Hongarije) ging 23 december naar zijn
nieuwe thuis. Het gaat heel goed. Hij is hij maatjes met bouvier Bouvier Balou
en met kater Pelle. Na 4 barbaarse jaren, die hem aan de rand van uitputting
brachten, werd hij gered. Hij kwam aan als heel bescheiden hondje. Maar dat is
duidelijk verminderd, schrijft bazinnetje Laura. Hij is jaloers, als zij andere
honden aait. Tja, dat moet hij afleren, maar is het niet heel begrijpelijk?
Eindelijk zorg, liefde, vriendjes.
Net als de 4 hieronder hadden ook zij het geluk dat Rocio
en Paco hen vonden. 8 september 2015
kwamen ze naar Nederland. Uiterlijk en innerlijk zo
verschillend, stuk voor stuk bijzonder. Alle 4 nu een fijn thuis. Hierbij
recente updates van Tigger en Maffi. Happy, die terugkwam van zijn eerste
adoptie en nu Joep heet, zien we geregeld via Facebook. Van Zen is het al wat
langer geleden.
Foto’s Spanje
Een filmpje uit Spanje, Las Gabias, in de notenboomgaard
van Roció en Paco
Lukraak wat citaten uit een prachtige, lange mail over
Tigger. Wat een geweldige hondenmensen:
‘Tigger, ja, het is al een hele poos en we kunnen ons
eigenlijk niet meer voorstellen hoe het was zonder deze bijzondere lieve schat.
Nu is hij uitgegroeid, groter wordt hij niet, de
verhoudingen kloppen van geen kant, maar ook daarom zijn we gek met hem.
We zijn er wel achter dat hij een echte jachthond is en
dat er veel energie in zit die er toch echt alle dagen uit moet. Dus in
landerijen en maisvelden rennen en achter hazen en vogels aan jagen: alles wat
weg rent is super leuk. En mollenbulten, die moeten vlak.
Het land is vaak super nat, dus je weet dat je een echte
modderhond in huis krijgt. We zijn eraan gewend dat je 5 keer per dag moet
stofzuigen, omdat je anders een zandbak in huis hebt plus modder.
Meestal loopt hij los, want 5 van de 7 dagen is hij
super, maar er zijn dagen dan doen de oren niks en dan moet hij echt aan de
riem.
Afgelopen zomer is Tigger in een kennel geweest. Ondanks
de goede referenties heeft dit Tigger geen goed gedaan. We brachten een hond
vol energie en levenslust, maar daar was niks meer van over. Hij was één brok
spieren, opgebouwd met rennen, maar die waren ook verdwenen. Hij had amper
gegeten, zichzelf laten verhongeren. Een blokje om huis was al te veel. Alles
moest weer opgebouwd. Nu is hij weer als van ouds en ook weer één brok spieren,
maar nooit weer naar een kennel.
Het is eigenlijk niet te beschrijven wat we voor Tigger
voelen, willen hem nooit meer kwijt, hij hoort gewoon in ons gezin. Bij ons
mankeren alle dieren wat, een vis met een kronkel, een poes die heel raar doet
soms, en zo hoort Tigger er ook bij: onze bambi, het dartelende hertje in de
wei.
Een allemansvriend, maar ook heel beschermend, vooral bij
de kinderen. Als het te raar gaat, komt Tigger voor je staan en gromt als
waarschuwing. Als je door zou gaan, kun je een beet verwachten.’
Foto's Tigger
Over Maffi schreef Rocio: he has a special bond with
humans. Prefers the company of people. Happy and cheerful. Very very very
affectionate. Uit de Campbell test kwam hij als stabiel, tolerant, mensgericht.
We vermoedden een werkhondje in Maffi, maar dan zonder de felle drive van de
Mechelaar. Huisbezoek bij een gezin met kinderen met ADHD/Autisme-stoornis was
al gepland. Moeder wilde de hulphondcursus met Maffi gaan doen, maar er kwam
ziekte tussen. Gelukkig kwam snel een nieuwe gouden reactie.
‘Met onze Maffi gaat het gewoon heel erg goed. Een grote
boef met een lief karakter. Dat Maffi leergierig is, was bekend, maar je kan
hem gewoon echt van alles leren. Als we gaan wandelen, zeggen we Maffi, ga je
riem pakken’, en dan komt hij zijn riem brengen. Hij kan de post halen en
brengen, pakt niets uit je hand, alleen als je het woord ‘vast’ zegt en ga zo
maar door. Het is echt een gezelligheidsdier die er altijd bij wil zijn en als
we zeggen dat hij nu toch echt even op de mat moet gaan liggen, laat hij d.m.v
zacht gegrom duidelijk even weten dat hij het er zeker niet mee eens is. Een
hele mooie eigenschap is ook dat hij, als hij bv. een bot krijgt, een bepaalde
manier heeft om zijn dankbaarheid te tonen, die gewoon echt te schattig is. Al
met al is Maffi een schat die we niet meer willen missen. Elijah is zijn
beste vriend, maar ook de vriendjes en vriendinnetjes die hier komen zijn echt
gek met hem.’
Hieronder drie filmpjes van Maffi. Maffi traint, Maffi probeert
te spelen met Niki en Rafa en Maffi, Niki en Rafa krijgen een lekkertje
Joep kwam als Happy naar Nederland. Een warrig hoofd met
flaporen, een pretletter. Een gezellig gezinshondje en wellicht ook
hulphondpotentie. Na bijna 4 maanden adoptie kwam hij terug. Sneu, dan heeft
net de diepere hechting plaats gevonden. Het leek super. Prachtfilmpjes. Hij
rende en zwom zich te pletter en speelde thuis met maatje Douwe. Maar hij werd
overactief, het werd te veel. Begin januari 2016 kreeg hij een nieuw thuis op
Goeree Overflakkee. Joep kwam toen snel in balans. Makkelijk, hartstikke lief
met de kinderen, tot rust gekomen onder de stabiele leiding van Lonneke, die
vrijwilligster is geweest bij Dierenambulance, Dierenbescherming,
Dierenpension. Natuurlijk is het ook geregeld een jonge deugniet.
Foto's Joep
Nog even een foto van het zwarte zusje Zen. Hoewel ook
mensgericht en met iets onafhankelijks, leek ze veel bescheidener en onzekerder
dan de 3 broertjes. Gelukkig begon de schuwe Zen al snel opener en vrolijker te
worden. Wel oefenstapjes zetten, maar in haar tempo en soms gewoon even opnieuw
beginnen: vaak het allerbeste recept.
